Wednesday, May 27, 2009

Face off

-Μα τί ήσυχο και καλό κορίτσι που είναι...
Έτσι λένε για μένα στο γραφείο όπου κάνω άσκηση.Ανταποκρίνεται άραγε κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα ή έχω δώσει λανθασμένη εντύπωση για το άτομό μου στο χώρο εργασίας μου;Πραγματικά έχω κρατήσει ένα πολύ χαμηλό προφίλ που πολλές φορές φτάνει στο σημείο να με παρουσιάζει ως εντελώς λιγομίλητο αν όχι αμίλητο άνθρωπο.Και είναι πραγματικά περίεργο γιατί οι δικηγόροι του γραφείου είναι νεαρά άτομα αρκετά κοντά στην ηλικία μου.Ίσως επειδή βλέπω τη σχέση ως καθαρά επαγγελματική δεν μου βγαίνει κάποια οικειότητα και πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να γελάει αμήχανα με κάτι που ειπώνεται και με αφορά ή είναι κάτι άσχετο χιουμοριστικής φύσεως.
Έχω τελικά δύο διαφορετικές όψεις στον χαρακτήρα μου και παρουσιάζω όποια με βολεύει κάθε φορά καλύτερα ανάλογα με τις περιστάσεις;Προσαρμόζομαι στο περιβάλλον που βρίσκομαι σαν χαμαιλέοντας;Δε μπορώ να το εξηγήσω.Γιατί να μην είμαι ο εαυτός μου οπουδήποτε;Άραγε συμβαίνει μόνο σε μένα;Υποθέτω πως όχι.
Αντιλαμβάνομαι πως πολλά άτομα είναι ντροπαλά και ανοίγονται δύσκολα σε κάποιους που γνωρίζουν ελάχιστα αλλά δεν θα τοποθετούσα τον εαυτό μου σ'αυτή την κατηγορία,προσπαθώ γενικά να είμαι κοινωνική εξαρχής και να αισθάνονται οι άλλοι μαζί μου οικεία.
Δε ξέρω τί φταίει,θέλω να είμαι πάντα ο εαυτός μου αλλά υπάρχουν φορές που πρέπει να προσπαθήσω υπερβολικά γι'αυτό και φορές που δε μου βγαίνει καθόλου να νιώθω άνετα όσο κι αν προσπαθώ.
Αλλά τί σας ζαλίζω κι εσάς τώρα..

25 comments:

Ευρύνοος said...

Καλησπέρα..

ο χαρακτήρας είναι καθώς λέει η λέξη, χαραγμένος μέσα μας..

η προσωπικότητα είναι ένα "προσωπείο" που χρησιμοποιούμε κατ επιλογήν και αναλόγως σε ποιόν απευθυνόμαστε..

άρα βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό το να έχεις διαφορετική συμπεριφορά όταν βρίσκεσαι σε διαφορετικές καταστάσεις..

ο χαρακτήρας συνήθως "βγαίνει" σε διεργασίες που γίνονται όταν είμαστε μόνοι με τον εαυτό..

χαιρετώ σας σενιορίτα..

γυάλινο δάκρυ said...

Υπάρχουν πολλές καταστάσεις στη ζωή μας όπου καλούμαστε να επιλέξουμε κάποιους ρόλους.. Και αυτό συμβαίνει σε όλους. Άλλωστε δεν είναι δυνατό να αισθάνεσαι άνετα και οικεία με όλο τον κόσμο.. Και εγώ που σε ξέρω -όσο σε ξέρω, έχω να πω ότι είσαι από τα καλά παιδιά που έχω γνωρίσει.

γυάλινο δάκρυ said...

PS. Από μένα πολύ καλύτερη στο χαρακτήρα σίγουρα. Μην αλλάξεις. Μην επηρεαστείς. Εκφράσου όπως αισθάνεσαι. Το ένστικτό μας συνήθως είναι σωστό.

Anonymous said...

Γιατί θα πρέπει να ανησυχείς επειδή σε λένε ήσυχο και καλό κορίτσι στη δουλειά; Αυτό είναι καλό υποθέτω. Άλλωστε, οι επαγγελματικές σχέσεις, δεν έχουν καμία σχέση με τις φιλικές. Ίσως είναι σωστό να έχουμε διαφορετική συμπεριφορά στο γραφείο και διαφορετική με τους φίλους μας.
:-)

mermyblue said...

senorita μου
το επάγγελμα αυτό την ενέχει την αποστασιοποίηση, όπως και τη δημιουργία προσωπικού κώδικα ηθικής για να το αντέξεις.

όσο για τις διαφορετικές όψεις της προσωπικότητας σου, να μην σε τρομάζουν. το θεωρώ απόλυτα φυσιλογικό να μην είμαστε "επίπεδοι" στις συναναστροφές μας αλλά να προσαρμοζόμαστε και λίγο στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος

Dreamy Cloud said...

Καλημέρα!
Είσαι εσύ απλά προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις και αποστασιοποιείσαι ανάλογα με αυτές. Είναι μέρος της συμπεριφοράς μας να το κάνουμε αυτό δεν χάνεις κάτι απο σένα ούτες αλλιώνεσαι..
Φιλάκια πολλά!!!

TeddyBoy said...

Καλή μου, ο χαρακτήρας στην τελική ορίζεται απ' αυτό που μας βγαίνει να κάνουμε. Οπότε πολύ απλά συνέχισε να πράττεις όπως νιώθεις.
Το μα τί ήσυχο και καλό κορίτσι που είναι είναι η εικόνα που βγάζεις και στο μπλογκ.
Και είναι ωραία!

the monkeys said...

Καλά κάνεις και είσαι λιγομίλητη, εάν αυτό νιώθεις καλύτερα. Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι αν πρέπει να ανοιχτείς λίγο περισσότερο ή όχι? Αφού δεν το αισθάνεσαι, αυτό σημαίνει ότι τα άτομα στο γραφείο σου αν μη τι άλλο είναι βαρετά LOL. So όπως λέει και γυάλινο δάκρυ follow your instict!

Mairouli said...

Εντάξει δεν μπορούμε να νιώθουμε με όλο τον κόσμο άνετα... Είναι και τι σου βγάζει κ ο άλλος...
Οπότε προσαρμόζεσαι και συ ανάλογα...

φιλιά
xxxx

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ.

milch-käfer said...

Το Milch προκάλεσε το θάνατο εξήντα κουνουπιών
πρέπει να το σέβονται και να του βάζουν βυσινή κραγιών!

Ή γύρο απ' όλα!

Ιμμαήλ said...

Σενιορίτα μου καλημέρα!!
Θα σου μιλήσω απο την προσωπική μου εμπειρία για το γραφείο και την άσκηση: κράτα χαμηλούς τόνους και επαγγελματισμό.Αυτό δεν είναι ψυχρότητα και σνομπισμός, αλλά λογική και αντικειμενικότητα, γιατί εκεί πας για δουλειά και όχι για βόλτα. Φίλους δεν θα κάνεις με την πρώτη, καμιά φορά ούτε και με την δεύτερη. Δυστυχώς τα γραφεία είναι ανταγωνιστικά και δεν ενδεικνύονται για φιλίες και στενότερες σχέσεις. Μην αγχώνεσαι γιατί δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου: για να είσαι, θα πρέπει και ο άλλος να σου δώσει το έναυσμα να ανοιχτείς και να τον εμπιστευτείς, να είναι μια κατάσταση χαλαρή και χωρίς το άγχος των υποχρεώσεων της δουλειάς. Προσωπικά έτσι ήμουν και εγώ τον πρώτο καιρό στο γραφείο και μόνο τώρα, μετά απο 3 χρόνια στον ίδιο χώρο, είμαι άνετη με τα άτομα που εργαζόμαστε τόσο καιρό μαζί.
Να είσαι πάντα καλά και να μαθαίνεις και να διαβάζεις, να βελτιώνεσαι. όταν έρθει η ώρα να δώσεις, πες μου να σε βοηθήσω σε ότι χρειαστείς.
φιλάκια πολλά!

eirini said...

Seniorita μου, ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί το ίδιο και για μένα; Να σου πω όμως κάτι; Αν το σκεφτείς δεν γίνεται στην δουλειά μας να έχουμε την ίδια συμπεριφορά που έχουμε με τους φίλους και γνωστούς μας! Εκεί υπάρχει επαγγελματική σχέση, δεν είναι φίλοι μας! Πάμε εκεί μόνο και μόνο γιατί κερδίζουμε κάποια χρήματα αλλιώς μπορεί και να μην τους γνωρίζαμε ποτέ! Από την άλλη πιστεύω πως κάποια στιγμή λυνόμαστε λίγο περισσότερο αλλά ποτέ όπως έξω! Ακόμα είσαι μικρό χρονικό διάστημα σ'αυτή την δουλειά. θα δεις ότι με τον καιρό θα ανοίγεσαι αλλά ποτέ όπως είσαι έξω με τα δικά σου άτομα. Αυτά όλα δεν σημαίνουν ότι είσαι ψεύτικη, απλά έτσι πρέπει να λειτουργείς σε χώρο όπυ υπάρχει και χρηματική συναλλαγή!!
Μεταξύ μας... ποτέ να μην ανοιχτείς περισσότερο με άτομα της δουλειάς σου! Όσες φορές το έχω κάνει το έχω μετανιώσει!

Πολύ ωραίο θέμα! Φιλιά πολλά!!!!!!

Albus Genius said...

Διάβασα το πόστ και με τράβηξε να σου γράψω δυο πράγματα. Θα ήθελα να σου πω στην αρχή ότι καλά κάνεις και είσαι έτσι. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Πως θα σου φαινόταν αν άκουγες ότι ο δικηγόρος ενώ δεν μπορεί να αλλάξει τη γνωστική του ικανότητα (γενετική προδιάθεση) μπορεί να εξελιχθεί με βάση τη διαχείριση των συναισθημάτων ή προσπαθώντας να κατανοήσει την μη λεκτική επικοινωνία σε μια εξωδικαστική διερεύνηση. Η συναισθηματική εμπλοκή σε πλήθος υποθέσεων είναι παρούσα και ο δικηγόρος οφείλει να την διαχειριστεί. Φαίνεται πολύ ορθολογικό αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οφείλεις να δεις μια συνεργατική προσέγγιση σε ένα σωρό υποθέσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάς σε ένα χτύπημα φιλικό στην πλάτη ή σε ένα χαμόγελο. Το συναίσθημα κατανοείται ως συναισθηματική δεξιότητα σε σχέση με ανταγωνιστές συναδέλφους. Η δεξιότητα αυτή βοηθάει να βλέπεις πολύ περισσότερες πλευρές της υπόθεσης αλλά όσο και αν είναι παράδοξο η φιλία αλλοιώνει την κρίση εάν εμπλακεί σε μια υπόθεση. Η ανθρωπιστική πλευρά του δικηγορικού επαγγέλματος πρέπει να είναι παρούσα αλλά δεν πρέπει να αλλοιώνει την ισχύ των νομικών επιχειρημάτων. Και σε ένα γραφείο νομικό μπορεί να διερευνάται ακόμη και ο τόνος και η ένταση της φωνής σου. Η νομική αν θέλεις να προχωρήσεις είναι ένα επάγγελμα που χρειάζεται απολύτως τον αυτοέλεγχο και την αυτογνωσία.

τετραγωνος κυκλος said...

Στη δουλεία κυρίως χρειάζεται να είσαι low profile άτομο..Πολλοί το κάνουν αυτό και καλά κάνουν.
Άλλο η δουλειά και άλλο η προσωπική ζωή!
Καλό καλοκαίρι!

Little Hope Flags said...

Seniorita, εσύ είσαι δικιά μου! Και για μένα λένε ότι είμαι πολύ ήσυχη, σχεδόν σαν να μην υπάρχω...αλλά όταν είμαι με τους φίλους μου, δε βγάζω το σκασμό! Νομίζω ότι είναι καλό να σε βλέπουν σαν ήσυχη και λιγομίλητη γιατί είναι πιο εύκολο να σε εμπιστευτούν. Άσε που δε μπορεί να σε αντιπαθήσει και κανείς, όχι τουλάχιστον αμέσως.
Γενικά πάντως όλοι παίζουμε ρόλους...χωρίς να το θέλουμε. Είναι θέμα προσαρμοστικότητας!

seniorita said...

ευρύνοε,
σε χαιρετώ κι εγώ με τη σειρά μου!
ίσως να έχεις δίκιο..άρα δε θα πρέπει να με προβληματίζει έτσι;
σ' ευχαριστώ που πέρασες.


γυάλινο δακράκι,
σίγουρα επιλέγουμε κάποιους ρόλους στη ζωή μας,το θέμα είναι να μη χάνουμε τον εαυτό μας μέσα απ' αυτούς αλλά να τον βρίσκουμε..
θα εμπιστεύομαι το
ένστικτο μου όπως λες,τις περισσότερες φορές έτσι πρέπει!

mpinelikomistress,
μάλλον έτσι είναι το σωστό..δε ξερώ γιατί με είχε προβληματίσει..επειδή είμαι αρκετά κλειστή στη δουλειά ίσως..

seniorita said...

mermyblue,
το έχεις νιώσει κι εσύ;
ίσως λίγο πολύ όλα τα επαγγέλματα το έχουν αυτό..
όσο να'ναι μέσα σ'έναν επαγγελματικό χώρο δε μπορείς να εκφραστείς όπως εκφράζεσαι στο σπίτι σου ή στις εξόδους σου.είναι το περιβάλλον που λες και κατά πόσο μας εμπνέει.

dreamy cloud,
φαίνεται πως πρέπει να κρύβουμε το χαμαιλέοντα μέσα μας και να προσαρμοζόμαστε ανάλογα..
φιλιά!

teddyboy,
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
είμαστε ό,τι μας βγαίνει έτσι;έτσι πρέπει να είναι!

seniorita said...

the monkeys,
ναι μάλλον το ένστικτό μου μου υπαγορεύει να πράττω μ'αυτόν τον τρόπο..βαρετά σε γενικές γραμμές δεν είναι,ίσως να μην έχουμε κοινά σημεία επαφής..ποιος ξέρει..

mairouli,
ναι καλή μου έτσι είναι!!ας μην το ψάχνω κι εγώ περισσότερο..\φιλιάα!!

jk,
καλά αν περιμένεις από μένα να δεχτώ τις προσκλήσεις σώθηκες!!χαχα!ήδη πέρασαν 18 μέρες από τότε!thanks anyway!!

milch,
καλά συγκρίνεις το βυσσινί κραγιόν με έναν ωραιότατο πίτα γύρο απ'όλα;;τσ τσ!

seniorita said...

ιμμαήλ,
μάλλον έχεις δίκιο ότι χρειάζονται χρόνια για να χτιστεί μια σχέση φιλική σε επαγγελματικό χώρο και ιδιαίτερα στον δικό μας τομέα που όπως λες είναι άκρως ανταγωνιστικός..
ευχαριστώ για τις συμβουλές καλή μου να είσαι καλά και καλή σταδιοδρομία από δω και πέρα!

eirini,
πράγματι δε γίνεται να έχουμε στη δουλειά την ίδια συμπεριφορά με αυτήν που έχουμε έξω από αυτήν..πρέπει να είμαστε γενικά συγκρατημένοι,να δείχνουμε καλή διαγωγή και να χαμογελάμε ακόμη κι αν κάτι μας κακοφαίνεται..
είναι νωρίς σχετικά όντως,θα δω πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και γενικά σε διάφορα περιβάλλοντα εργασίας που μπορεί να βρεθώ..
ευχαριστώ ρηνάκι φιλάκια!

seniorita said...

albus genius,
έχεις έναν ιδιαίτερο τρόπο να περιγράφεις τα πράγματα,αρκετά πολύπλοκο θα έλεγα αλλά ταυτόχρονα αρεστό..συμφωνώ ότι πολλές φορές δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα μια υπόθεση αν εμπλέξεις το συναίσθημα και ενεργήσεις αυθόρμητα χωρίς να πολυσκεφτείς.στη δουλειά αυτή πρέπει να σκεφτόμαστε πριν πράξουμε οτιδήποτε,ακόμη κι ένα ασήμαντο σχόλιο μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα.με τους συναδέλφους,τους πελάτες,τους δικαστές πρέπει να είσαι επαγγελματίας και κύριος αν θέλεις να πας μπροστά.

seniorita said...

τετράγωνο κυκλάκι,
έτσι όπως το λες είμαι στη δουλειά..μάλλον αυτό βοηθάει να μην έχεις προβλήματα και να μη σου δημιουργεί.
φιλάκια καλό καλοκαιράκι!!

milch,
όλη την Ευρώπη βρώμισες αλλά πάλι εδώ γύρισες!!

carina,
μπράβο!κάπως έτσι είμαι κι εγώ!!χαχα!ναι έτσι δύσκολα προκαλείς αντιπάθεια,δε χώνεσαι ούτε ανακατεύεις καταστάσεις..

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ;

wert01gf said...

Την ίδια εικόνα έχουμε και οι αναγνώστες του μπλογκ σου! Μην το πάρεις αυτό απαραίτητα ως κακό σχόλιο! Δεν χρειάζεται οι πάντες να γνωρίζουν όλες τις πτυχές του εαυτού μας.

seniorita said...

jk,
όλα καλά!

wert01gf,
όχι δεν είναι κακό σχόλιο!
έχεις δίκιο κάποια πράγματα παραμένουν κρυφά και δικά μας..