κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια

Είχα την ''τύχη'' να παρακολουθήσω την παράσταση 'Κάθε χρόνο ίδια μέρα' του Μπέρναρντ Σλέιντ η οποία ανέβηκε από την Αθήνα(από πού αλλού) για μερικές εβδομάδες,στην πόλη μου.Έβαλα τη λέξη 'τύχη' σε εισαγωγικά διότι έχω τους λόγους μου.Κατά βάθος μάλλον αποτυχία ήταν η βραδιά εκείνη.Ξεκίνησε με καλές προθέσεις,αν και ο πρωταγωνιστής προσπαθούσε να μας πείσει πως έχει χιούμορ και επίσης η άρθρωσή του απαιτούσε τεντωμένα και εκπαιδευμένα αυτιά,σε τέτοιο βαθμό που μια κυρία απ'το κοινό έφτασε στο σημείο να φωνάξει 'πιο δυνατά!' ενώ καθόταν σε μπροστινή θέση.Στη συνέχεια όμως η πλοκή ήταν ανιαρή χωρίς κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη,με διαλόγους μεταξύ των 2 πρωταγωνιστών που μπορούν να χαρακτηριστούν αμπελοφιλοσοφίες.Υπήρχαν,για να λέμε και του στραβού το δίκιο,και κάποιες ευχάριστες στιγμές,ελάχιστες θα έλεγα.Το τέλος ίσως λίγο αποζημίωσε την παράσταση,κερδίζοντας το απαραίτητο χειροκρότημα. Οι γνώμες των άλλων 7 ατόμων της παρέας μου θα έλεγα ότι πάνω κάτω συγκλίνουν στην άποψη μου.Ομολογουμένως οι περισσότεροι έσπευσαν να παρακολουθήσουν το έργο λόγω του πρωταγωνιστικού διδύμου που λέγεται πως είναι ζευγάρι και στη ζωή και φυσικά γνωστό τηλεοπτικό ζευγάρι.Απορίας άξια πραγματικά είναι,για μένα τουλάχιστον,η επιτυχία που έχει γνωρίσει το συγκεκριμένο θεατρικό στην Αμερική.