Wednesday, August 27, 2008

Τότε..

Θα πεθάνω κάποιο δείλι του Αυγούστου μαγεμένο
Τότε που η πλάση όλη θα υμνεί το δημιουργό της
Πριν τ'αστέρια ανατείλουν,πριν ο ήλιος πάει στη δύση
Όταν η χαρά κι η θλίψη τον χορό θα'χουν αρχίσει.....

Γράφτηκε το 1966 από τη μητέρα μου.
39 χρόνια αργότερα,κάποιο δείλι του Αυγούστου έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών,η γιαγιά μου,μητέρα της μητέρας μου..Σήμερα της κάναμε μνημόσυνο 3 χρόνων.
Η γιαγιά μου μεγάλωσε σε ένα όμορφο ζαγοροχώρι που τώρα πια έχει λιγοστούς κατοίκους.Δε φοβόταν τίποτα,μπορούσε να σκοτώσει φίδι με το πόδι της και το είχε κάνει πολλές φορές.Όταν ήμουν μικρή μου ξεφλούδιζε τα σταφύλια,έβγαζε τα κουκούτσια και μου τα έδινε.Έφτιαχνε φανταστικές πίτες με σπιτικό φύλλο.Στο τέλος περίμενε να πάει να τη δει η μαμά μου και πέθανε στην αγκαλιά της.
Θα σε θυμάμαι κι ας μην έχω το όνομά σου.Έχω πάρει πολλά περισσότερα από σένα..

19 comments:

Ελευθερία Αραβανή said...

να την θυμάσαι και να παραδειγματίζεσαι...δεν μας μενει και τίποτα άλλο...

seniorita said...

ελευθερία αραβανή,
θα τη θυμάμαι σίγουρα,οι αναμνήσεις είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε..

Mairouli said...

Κάτι άφησε πίσω της...Και αυτές τις αναμνήσεις να τις κρατήσεις σφιχτά μέσα στη καρδιά σου....

spyros1000 said...

να της αναβεις και κανα κερακι που και που...
αυτο κανω κι εγω με αγαπημενουσ που φυγανε.....

Internaut said...

Όπως λες, always look at the bright side of life. Στο πως ζεις και στο πως αισθάνεσαι, θα τη βρίσκεις που και που.

Τότε, θα είναι..σχεδόν μαγικό.

seniorita said...

mairouli,
τις κρατώ...οι αναμνήσεις μας διαμορφώνουν ως ανθρώπους..

spyros1000,
έχεις δίκιο..κάποιες φορές παραμελούμε μερικά πράγματα,μας φαίνονται ασήμαντα ενώ δεν είναι..

seniorita said...

internaut,
ναι,αυτό είναι το μότο μου στη ζωή..
θα τη θυμάμαι όποτε συμβαίνει κάτι που θα μου τη θυμίζει και θα χαμογελάω κρυφά μόνη μου..

Από μικρό κι από τρελό said...

Ανατρίχιασα....

Μπορεί να πιστεύω πως με τις αναμνήσεις ποτέ κανένας δεν πήγε μπροστά, αλλα το μόνο σίγουρο είναι πως αυτές μας έκαναν αυτό που είμαστε στο σήμερα.

seniorita said...

από μικρό κι από τρελό,
το ότι ανατρίχιασες είναι καλό ή κακό??
το να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν δεν είναι καλό αλλά να το θυμόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε από αυτό είναι άλλη ιστορία..

neni said...

Κανείς ποτέ δεν πεθαίνει αν ζει μέσα στο μυαλό μας.
Εγώ έχασα τον παππού μου χωρίς να τον θυμάμαι πια και 20 χρόνια μετά είναι σαν να τον έζησα και να τον ξέρω καλύτερα από όλους τους άλλους παππούδες-γιαγιάδες.Ένα κεράκι σε φέρνει πάντα πιο κοντά και μικραίνει το κενό και την απόσταση.Θα σε προσέχει από ψηλά και θα σε καμαρώνει.Μην λυπάσαι,ηρεμεί τώρα στο γαλάζιο του ουρανού..

seniorita said...

nenaki,
δε γίνεται να ξεχάσεις κάποιους ανθρώπους που σου πρόσφεραν τόσα και που τους μοιάζεις..είναι αίμα σου..
θα προσπαθώ πάντα να είναι περήφανη για μένα και να χαμογελάει από ψηλά...

τετραγωνος κυκλος said...

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι οι συγγενείς που τα παιδιά αγαπούν ιδιαίτερα.Είναι πως να το πω,2 φορές μαμάδες και μπαμπάδες.Όταν φεύγουν απ'τη ζωή,τα εγγονάκια αισθάνονται ένα κενό μέσα τους..Αλλά η ζωή συνεχίζεται και χωρίς αυτούς..Στην καρδιά τους όμως πάντα υπάρχουν και κάτα κάποιο τρόπο αν και έφυγαν τους νιώθουν καντά τους.Κράτησε στο μυαλό σου όλες τις ευχαριστες στιγμές που πέασες μαζί της και να θυμάσαι πως θα είναι πάντα κοντά σου..

Alexandros A. Voudouris said...

Οι αναμνήσεις είναι ο,τι πιο σημαντικό έχει ο καθένας..Να την θυμάσαι την γιαγιά σου και μακάρι να πήρες κάποια απ'τα στοιχεία που αναφέρεις!

Theogr ο κηπουρός said...

Το καλύτερο μνημόσυνο είναι η μνήμη. Να θυμόμαστε πάντα τους ανθρώπους που μας είχαν και τους έχουμε κλεισμένους στην καρδιά μας.

eirini said...

Τουλάχιστον είσαι τυχερή που έχεις τόσο όμορφα πράγματα να θυμάσαι από αυτήν. Στην ουσία, το μόνο πράγμα που αφήνουμε πίσω μας είναι οι αναμνήσεις στις καρδιές των ανθρώπων από εμάς. Καλό σαββατοκύριακο seniorita μου!

seniorita said...

τετράγωνο κυκλάκι,
πόσο δίκιο έχεις!

alx599,
σίγουρα εγώ δε σκοτώνω φίδια αλλά πιστεύω κάτι πήρα...
καλό σ/κ!

theogr,
συμφωνώ και ελπίζω η μνήμη μου να μη με γελάσει ποτέ!

seniorita said...

eirini,
ναι είμαι τυχερή γι'αυτό..όσοι έχουν να θυμούνται όμορφα πράγματα είναι τυχεροί..
καλό σαββατοκύριακο και σε σένα καλά να περάσεις!

argy said...

τι να πει κανείς....η μεγαλύτερη θλίψη είναι όταν χάνεις κάποιον που σου 'χει δώσει πολλά,έχει μοιραστεί χιλιάδες πράγματα μαζί σου και θα σου μείνει αξέχαστος....

seniorita said...

ag'o,
το σημαντικό είναι ότι θα σου μείνει αξέχαστος...